Creditreform ontwikkelt een Europese standaard van ESG scores voor de beoordeling van duurzaamheidsrisico’s van leveringsketens, kredietportfolio’s en individuele bedrijven. Bij de transformatie van de Europese economieën naar klimaatneutraliteit wint informatie over duurzaam handelen door zakenrelaties snel aan betekenis. Ook de krediet- en kapitaalmarkten oriënteren zich in toenemende mate op ESG criteria om deze te integreren in hun kredietbeoordelingen. De Creditreform ESG score biedt een oplossing bij zowel de individuele beoordeling op de mate van duurzaamheid van bedrijven, als ook van hele kredietportfolio’s.

Bancaire financieringen zijn bij de transitie naar een duurzame economie van cruciaal belang. Vooral voor het MKB, dat minder in staat is financiering hiervoor uit de kapitaalmarkten aan te trekken. Echter ontstaan de processen en instrumenten, voor de beoordeling of een investering inderdaad duurzaam is, nu pas. Een belangrijke rol hierbij spelen de eisen van de EBA en in haar kielzog de AFM en DNB. Zo moeten alle banken die onder EBA toezicht vallen vanaf 2024 een zogenaamde green asset ratio, het aandeel van hun klimaat neutrale kredieten, meten en rapporteren.

Hoe snel de waardering van duurzaamheidscriteria bij kredietaanvragen door kredietinstituten worden toegepast, is geen vraag van wetgeving en voorschriften door de toezichthouders, maar van de beschikbaarheid van data van een toereikende kwaliteit en kwantiteit. Meer dan 55% van de door Creditreform bevraagde kredietinstituten plannen hun risicomodellen in de komende 12 tot 18 maanden met ESG-criteria te verruimen en de waarderingen met betrekking tot de financiële en duurzame aspecten te standaardiseren. Slechts 20% verwacht de kredietbeoordelingsprocessen niet te moeten aanpassen.

De meeste banken verwachten dat bij de kredietbeoordeling in de toekomst individuele ESG-data per kredietnemer noodzakelijk worden. Dit geldt ook voor data over fysieke klimaatrisico’s, als hoog water, droogte, storm, hagel, hitte en dergelijke. Maar daarnaast geldt dit ook voor transitierisico’s, zoals veranderende politieke omstandigheden of wegvallen van inkoopmarkten, ontwikkelingen op de vrachtenmarkten e.d. Op de vraag, waarvandaan haalt u de relevante data, waren door ons ondervraagde kredietinstituten besluiteloos.

Banken moeten van hun toezichthouder vanaf 2024 een zogenaamde green asset ratio kunnen rapporteren, dit is het aandeel van hun klimaat neutrale kredieten. Als gevolg hiervan moeten zij hun kredietportfolio’s naar ESG-criteria waarderen. Een marktstandaard voor duurzaamheidscriteria bij banken, die naar aanleiding van de nieuwe richtlijnen zou kunnen ontstaan, wordt door banken zelf niet verwacht.

Banken, die onder EBA toezicht vallen, moeten vanaf 2024 een zogenaamde green asset ratio, dit is het aandeel van hun klimaat neutrale kredieten, aan hun toezichthouder rapporteren. Als gevolg hiervan moeten zij hun kredietportfolio’s naar ESG-criteria waarderen. Op navraag deelden meer dan de helft van 150 door Creditreform ondervraagde banken ons mede dat zij binnen de volgende 18 maanden ESG-criteria in hun risicoassessments willen integreren.

De doelstelling is helder. Krediet- en kapitaalverschaffers binnen de Europese Unie moeten met hun investeringen en financieringen een bijdrage leveren aan de klimaatbescherming en duurzaamheid. Banken worden hierdoor uitgedaagd om duurzaamheid en kredietverstrekking te verbinden. Hoe dit moet gebeuren heeft de EBA met haar richtlijn voor de kredietverlening en -bewaking gegeven.

De EU wil in 2050 klimaatneutraliteit bereiken. Een belangrijke milestone is hierbij dat de CO2 emissies tot 2030 met minimaal 55% ten opzichte van 1990 gereduceerd moeten zijn. Om deze ambitieuze doelen te kunnen bereiken, behoeft het massieve investeringen, die de EU niet alleen kan opbrengen. Daarom moet ook privaat kapitaal geïnvesteerd worden ter ondersteuning van de klimaatdoelen. Dit vereist echter eenduidige standaarden die de kapitaalmarkt duidelijke signalen geven over welke investeringen werkelijk een significante bijdrage leveren aan de klimaatdoelen van de EU.

Naast de verplichting van een duurzaamheidsrapportage (CSRD), waaraan ondernemingen vanaf 2022 moeten voldoen, heeft de EU ook nog een catalogus met exacte activiteiten geïntroduceerd (de EU taxonomie) die een classificatie van ondernemingen mogelijk maakt waarvan de activiteiten als duurzaam kunnen worden aangemerkt.

Niet alle gegevens die ondernemingen voor de taxonomie moeten aanleveren, o.a. het aandeel van de omzetten volgens de taxonomie, zijn bruikbaar voor financiële dienstverleners. Desondanks zijn ook financiële dienstverleners verplicht volgens de taxonomie te rapporteren omdat ook zij op basis van nagenoeg de gelijke criteria als ondernemingen moeten rapporteren. Overeenkomstig is voor banken, verzekeraars en andere financiële dienstverleners een eigen dataset gedefinieerd dat een transparante berichtgeving mogelijk maak. Voor banken handelt het zich vooralsnog om de zogenaamde green asset ratio (GAR), die het aandeel van de assets weergeeft dat voldoet aan de EU taxonomie voor banken. Aan de hand van de GAR kunnen banken de banking book taxonomy alligment ratio (BTAR) aan de EBA rapporteren waaruit blijkt wat hun exposures zijn op basis van de EU taxonomie voor banken.

Bij al deze nieuwe en veeleisende rapportages is het een hele geruststelling voor financiële dienstverleners dat er dataleveranciers zijn die informatievoorzieningen aanbieden waarmee zij aan meerdere wettelijke regelingen tegelijk kunnen voldoen.

Voor de een is het meer bureaucratie uit Brussel, voor de ander een belangrijke bouwsteen op weg naar klimaatneutraliteit in 2050. Wij hebben het over de aanzienlijk uitgebreide verplichting voor duurzaamheidsrapportage van ondernemingen. De definitieve versie van de CSRD (Corporate Sustainability Reporting Directive), moet voor 1 december a.s. in alle EU landen in het nationaal recht zijn omgezet. EU burgers zullen hiermee in staat worden gesteld om de verrichtingen van ondernemingen niet alleen in financieel opzicht te kunnen volgen, maar ook hoe de activiteiten van een onderneming uitwerken op mensen en milieu. Hierdoor worden analyses van duurzaamheidsrisico’s van zakenrelaties, hele leveringsketens, maar ook van krediet portofolio’s mogelijk.